Fiord

Spoko, tak naprawdę to nie wzruszało nawet jego.
– Totalnie – odparł tak, jakby: patrz wyżej.
Póki co wciąż obserwował walkę na plaży, choć pewnie nie za dużo było widać przez ten śnieg. No i powoli mu się nudziło.

Nawet Lola miewała wrażliwe momenty. Zdarza się najlepszym.
Zmarszczył nos.
– Chyba nie.
Zdarzało mu się napierdalać z trollami i innymi, ale bez przesady. Nie będzie się pchać między walczące zombie'aki. Z bliska na pewno są dużo brzydsze i w ogóle.
Szczególnie, że stąd też mógłby się z nimi nieźle zabawić. Nie wiem tylko, na ile rzeczywiście fascynowałoby ingerowanie w tę walkę.

Spojrzał na nią i najpierw poważnie zmarszczył brwi, ale potem się uśmiechnął.
– Zawsze ktoś patrzy.
W pewnym sensie – tak.

Odpowiedź nie będzie powalająca.
– Dużo pracuję, Kat.
Ale... cóż, to właśnie Adolf robi.

No niekoniecznie nudy, jego praca to też wycieczki do egzotycznych krain i walka z niebezpieczeństwami.
– Robię różne rzeczy, Kat – zaśmiał się lekko. – Jak wszyscy.

Nie za bardzo wiedział, jakiej Katja oczekuje odpowiedzi.
– Czytam, spaceruję, spotykam się ze znajomymi...
Adolf spędza czas głównie sam na sam ze swoimi myślami.

Ale jak miał bardziej kooperować, kiedy właśnie to robił w życiu...?
Zaśmiał się.
– I zanudzam cię odpowiedziami.