Plaża

Wygląda na to, że ludzie nie czują się tu dobrze ze zmianami.
- Szkoda, naszprycowaliby go kaszą i przestałby się panoszyć.
Ingvald nie był wybredny, szczerze mówiąc nie pamiętam, żeby jadł i prawdopodobnie on również nie pamięta, ale z własnej odsiadki pamiętał właśnie tę pierdoloną kaszę. Dzień w dzień. I wysoki, przewiercający na wskroś głos tłustej baby, która ją roznosiła. Wzdrygnął się mimowolnie.
Równie dobrze mógł tę kaszę rozumieć metaforycznie.

- Próbował swoich sił w prawdziwym biznesie.
Ingvaldsen zaśmiał się podle, bo mu się przypomniało, że Sven tak bardzo wyrywał się z tego zapchlonego miasta (słowa Svena, Ingvaldowi było tu dobrze), że nie docierało do niego, że nigdy nie dorówna kanciarzom z Bergen.

Ingvald zdecydowanie się z tym zgadzał. W odróżnieniu od Valtera czerpał jednak pewną satysfakcję z tego, że innym się nie udało.
- Wielka, wielka dziura po Svenie - zaśpiewał nieoczekiwanie.
Przejąłby jego działkę tutejszego biznesu, gdyby wiedział, czym się zajmował, ale niestety - nigdy wcześniej go to nie interesowało.

Odkryłam, że Ingvald ma bardzo skromne potrzeby życiowe, najprawdopodobniej nie będzie mu brakowało dostawcy. Będzie mu za to brakowało człowieka do wydzierania się po nocy na rynku. Ingvald uwielbiał wkurwiać tym ludzi, a śpiewka na trzech szła mu znacznie lepiej. Myślę, że naprawdę zabolałoby go, gdyby stracił jeszcze Jorgena.
Na szczęście ten nie wybierał się do Bergen - miasta, gdzie puszkują.
Ingvald dokończył butelkę, nie zwracając już uwagi na to, żeby dzielić się z Valterem. Wpatrywał się obojętnie w morze, najwyraźniej coś knując.

Ingvald nie zauważał Majora. Zwierzęta go nie obchodziły, chyba że były dorodną nyką.
- Co dla niego robiłeś?

- A inni?
Nie chciało mu się rozpoznawać terenu. Mógłby pójść do miasta i podpytać, ale okropnie nie chciało mu się wstawać z tego piasku, mimo że odmarzały mu już jaja.

Ingvald pokiwał głową i rzucił butelką za siebie.
- Idę się dziś nawalić.