Tu mieszka Lena

Sugerujesz, że chciała, żeby ją przekonał? No to przekonał, bo właśnie w nią wszedł i posuwał ją dość energicznie, podziwiam, jeśli nie będzie się darła. Te dzieciaki to jednak mają z nimi przekichane.

Mam nadzieję, że jeszcze nie rozumieją, co się dzieje za ich plecami. Chyba trochę żałował, że w łazience nie ma dużego lustra.

To było akurat o dziewczynkach. Scarlett mogła stać pod drzwiami i podsłuchiwać, cholera wie, możesz rzucić kością.

Och. To oznacza, że właśnie zaczęła ich szukać? Ciekawe, czy ich kręci taki wyścig z czasem. Jak tam Lena? Bo Gilbert bawi się świetnie, ja też bawię się świetnie, właśnie wyrzuciłam wszystko z szafy.

Nope. Poleje się krew, jeśli nie znajdę. I to pewnie moja własna, bo przecież to ja musiałam gdzieś rzucić te ciuchy.
Czasem cieszę się, że mój bohater ubiera się całe życie tak samo, teraz też wyznaję tę zasadę, aż przykro, że dopiero teraz zmądrzałam, muszę wywalić wór ubrań w kolorach, których nie znoszę, bo nie są niebieskie.
Gilbert łapał Lenę za piersi i starał się jeszcze chwilę wytrzymać, zuch chłopak.

Ojej.
Chyba zauważył, bo odciągnął Lenę od drzwi, które pewnie nawet nie były zamknięte, zdarza się.
– Spokojnie, Lena – szepnął, przytulając ją łagodnie.