Jakaś dziura, gdzie mieszkali rodzice Leny

Audrey zdążyła zasnąć, nim znaleźliśmy się w pobliżu lodziarni, tak więc udało mi się oszukać moje własne dziecko.
- Może ty masz ochotę na loda? - spytałem Lenę z półuśmiechem.

Niestety Scarlett nie dała sobie wytłumaczyć, że mama i tata spieszą się do domu, nie miałem więc wyjścia innego niż zamówienie lodów czekoladowych, które notabene były moimi najmniej ulubionymi, a Leny nawet nie wiem, nigdy w zasadzie nie rozmawialiśmy o ulubionych słodyczach, ale podejrzewam, że również wybrałaby czekoladowe, uśmiechnąłem się do sprzedawczyni, była atrakcyjną brunetką, wysoką i smukłą. W zasadzie nie myślałem o niczym innym niż to, co powiedziała mi moja żona, byłem doprawdy bezradny w takich sytuacjach.

Nie zgadzałem się z Leną, dziewczynki miały ze mną dość bezstresowe życie, dlatego powiedziałem Scarlett, że może ubrudzić wszystko i nikt nie będzie mieć do niej pretensji. Miałem wprawę w spieraniu trudnych plam; musiałem zmywać je ręcznie, nie znałem odpowiednich zaklęć. Po powrocie zaniosłem Audrey do łóżka, najwyraźniej potrzebowała drzemki.

Gdy zszedłem na dół Lena praktycznie zasypiała, czytając Scarlett jej ulubioną książkę, jedną z tych, które i mnie podobały się za młodu, nawet nie wiem, jakim cudem moja matka ją zachowała, przecież nieznosiła i mnie, i mojego brata. Usiałem obok, objąłem Lenę w pasie i pocałowałem w czubek głowy, jej obietnica bardzo mnie rozbudziła.

Wyjąłem książkę spomiędzy jej palców, zlokalizowałem, gdzie przestała czytać i kontynuowałem, Scarlett tymczasem szalała na dywanie, może trzeba było wybrać balet zamiast szkoły muzycznej? Głaskałem Lenę po włosach zupełnie odruchowo, jakbym głaskał Audrey albo Scarlett.

Miałem krótką wymianę zdań ze Scarlett, nie wyglądała, jakby słuchała tego, co czytam, zobowiązała się jednak skupić na tekście, przeczytaliśmy nawet razem kilka zdań. Wreszcie poszliśmy do kuchni, żeby nie obudzić Leny.