Molo

- W takim razie milczę i patrzę.
Przejechała palcami, zamykając usta na zamek.
Nie tylko na to, jak Katja oszuka ojca, ale i jak sobie tutaj poradzi.

- Po co strzępić język, skoro można przeczytać w gazecie? - uniosła brwi, ale potem powiedziała: - Wysłuchuję tych samych narzekań od dziesięciu lat, jestem w trakcie załatwiania temu miastu forsy na przeżycie kolejnych lat, przepychając się z Sorenem o jego pierdolone przekonania i opory etyczne, a w wolnym czasie pieprzę się z Sigurdem. Jak powiedziałaś, ludzie niezbyt się zmieniają, naprawdę szkoda na to czasu.

Wydaje mi się, że Zelda nie bardzo rozumiała facetów, którzy są słodcy.
- Tego bym nie powiedziała.

- Zawsze cię to interesowało.
Zelda spojrzała na nią przez chwilę, a potem się uśmiechnęła.
- To małe miasto.

- Więc zamierzasz żyć tutaj przez trzy miesiące, lecząc ludzi, którymi gardzisz i na dodatek żyć w celibacie? To naprawdę będzie niezłe przedstawienie.
Axel przyszedł się poprzytulać. Poczuł się chyba odrzucony, że nikt mu nic nie rzuca.

Zelda prychnęła w futro psa, którego akurat z bliska głaskała po uszach.
- Zadziwiasz mnie, Kat.